بسم الله الرحمن الرحیم

«و عیبۀ علمه»، اهل بیت، «گنجینه ­های علم خداوند» هستند.  

«عیبه» به چیزی گفته می­شود که لباس یا اشیای دیگر را در آن قرار می ­دهند.

برخی از افراد، از علومی برخوردار و به رموزی از خلقت آگاه هستند، لیکن به سفره ­ای شباهت دارند که برای همه پهن شده و همه به صورت یکسان برای بهره ­مندی از آن فرا خوانده شده­ اند، اما ائمۀ معصومین «علیهم ­السلام» چنین نیستند، بلکه صندوق علم الهی هستند که کلید آن به دست خود آن حضرات است و چون مظهر «و عنده مفاتیح الغیب».[۱] و «لَهُ مَقاليدُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاء وَ يَقْدِرُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ عَليم‏».[۲] هستند، درِ این گنجینه­ ها را تنها برای کسانی می ­گشایند که مصلحت بدانند. بر این اساس، هر سخنی را همه جا مطرح نمی ­کردند.