بسم الله الرحمن الرحيم
برگرفته از كتاب «شيعه در روايت اهل سنت» نوشته ي «احمد نباتي» مدير سايت
خداوند پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) را برای هدایت بشر فرستاد. حضرت مسلمانانی را از اطراف با اختلاف زبان و رنگ و نژاد دور یکدیگر جمع نمود. از طرفی خداوند قوانینی را به وسیله ی پیامبر، در دسترس مردم قرار داد. حال چگونه ممکن است پیامبر اکرم هنگام رحلت مردم را بدون سرپرست بگذارد و آن ها را در اختلاف رها کند تا متفرّق گردند؟ در حالی که می بینیم این عمل با سیره ی خود آن حضرت هم منافات دارد.
گاهی که پیامبر (صلی الله علیه و آله) می خواست به سفر برود برای مدینه سرپرست معیّن می کرد.[۱] همچنین هر لشکری را که می فرستاد بدون سرپرست نمی گذاشت. علاوه بر این که حضرت از نزدیکی رحلت خود هم خبر داشت و مردم را با خبر کرده بود و چنین نبود که رحلت آن بزرگوار ناگهانی باشد.
ممکن است برخی بگویند: همین قرآن برای مردم و هدایت آنان کافی بود و پیامبر مردم را به همین قرآن سپرد و از میانشان رفت.
در جواب میگوییم: مگر در زمان ابوبکر و عمر کتاب خدا نبود؟ پس چرا آنان به کتاب خدا اکتفا نکردند و برای خود ـ به صورت انتصاب فردی یا شورایی ـ جانشین معرفی کردند؟ آری این مطلب بدیهی است که قانون را باید به دست مجری سپرد و قانون بدون مجری، به تنهایی مردم را از انحراف و سرگردانی نجات نمی دهد.
در قرآن کریم آمده است: «وَ كَيْفَ تَكْفُرُونَ وَ أَنْتُمْ تُتْلى عَلَيْكُمْ آياتُ اللَّهِ وَ فيكُمْ رَسُولُهُ … »[۲] چگونه کافر میشوید؟ در حالی که آیات خداوند بر شما تلاوت شده، و رسول خدا هم در میان شماست. از این آیه معلوم می شود که دو چیز همراه با هم موجب حفظ مردم از انحراف و کفر است؛ تلاوت قرآن و وجود پیامبر. پس باید بعد از پیامبر نیز خلیفه ای باشد تا همچون پیامبر حافظ امّت باشد.
در روایت متواتری که شیعه و سنّی از قول پیامبر نقل کردهاند آمده است: «إنِّی تارِکٌ فیکُم الثَّقَلَین کتابَ اللهِ وَ عِترَتی … لَن یَفتَرِقا حَتَّی یَرِدا عَلَیَّ الحَوضَ»، من دو چیز گران بها را در میان شما به امانت می گذارم، کتاب خدا و عترتم را. این دو از یکدیگر جدا نمی گردند تا این که در کنار حوض کوثر مرا ملاقات کنند.
تِرمِذی، نسایی، صاحب مدارک و … که از علمای أهل سنت هستند همه، این حدیث را نقل کرده اند.
مطلب دیگر این که، کتاب خدا شامل همه ی قوانین (به طور تفصیلی و جزء به جزء) نیست، بلکه به سنّت پیامبر نیز احتیاج است. از این روی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «أنا مدینۀُ العلمِ وَ علیٌّ بابُها» من شهر علمم، و علی دروازه ی آن شهر است.[۳] از این حدیث بر می آید که ما از دو لحاظ به خلیفه نیازمندیم؛
۱ـ از لحاظ حفظ اجتماع و دفع دشمن.
۲ـ از لحاظ علم و اطلاع بر سنت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) .
https://www.hamandishi-dini.ir/?p=601