شرط پنجم مسافرت(سفرش، سفر حرام و معصیت نباشد)

سفر حرام به دو شکل است:

1. اصل مسافرت حرام است. همانند مسافرت فرزند، با نهی پدر و مادر. یا مسافرت زن، بدون اجازۀ شوهر. یا کسی که توان پرداخت بدهی را دارد و برای فرار از  طلبکار، به مسافرت برود.
2. اصل مسافرت حرام نیست، اما هدف از مسافرت کار حرام است. مانند کسی که برای خریدن وسایل گناه به سفر برود. یا کسی که برای دزدی به مسافرت بورود. یا کسی که برای کمک به ظلم و برای ستم گری در حق دیگران، به سفر برود.   

در تمام این دو مورد، سفر معصیت است و نماز هم کامل است.

اگر اصل سفر حرام نیست و هدف از سفر هم کار حرام نباشد، اما در عین حال در مسافرتش گرفتار گناه شود، چنین سفری را سفر معصیت نمی گویند. لذا نماز او با تحقق شرایط دیگر، شکسته است.