بسم الله الرحمن الرحیم

معاویه شرایطی ساخته بود که هیچ کس جرأت زیر پا گذاشتن نظام دروغین او را نداشت و حتی بسیاری از صحابه و بزرگان هم مقابله ­ی با این نظام و بازگشت به آیین ناب محمدی را غیر ممکن می­ دانستند. او با حیله­ و تزویر چنین وانمود کرده بود که هم می ­توان دین­دار بود و هم با فرهنگ وی زندگی کرد. نتیجه ­ی چنین تفکری انسان ­های دنیا پرست و دنیا محوری بودند که خود را دین ­دار و متدین واقعی می ­دانستند، و دین­ داران حقیقی را به خشکه مذهبی، افراط و زیاده روی متهم می­ کردند!

قبول و ماندگاری این تفکر یعنی کنار گذاشتن ریشه ­ای ترین ابعاد دین و ورود نامبارک در حوزه­ی دنیا پرستی و دنیا محوری! در این میان تنها امام حسین (علیه ­السلام) بود که در بهترین شرایط اقدام به مبارزه کرد و با ایستادگی در برابر نظام معاویه، مسیر صحیح دین را تا قیامت بر همگان ترسیم نمود. امام با شهادت خود و عزیزانش به دنبال نجات امت اسلامی از تاریکی و جهالت نظام «اموی ـ رومیِ» معاویه و وارد کردن انسان در نورانیت ارتباط با خداست. روی همین حساب ما در برابر فرهنگ اومانسیتی اروپا سر تسلیم فرود نمی­ آوریم، و تنها راه پیروزی در برابر آن را در نهضت حسینی می ­دانیم؛ هر چند که این راه به شهادت ختم شود: «قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنا إِلاَّ إِحْدَى الْحُسْنَيَيْن؛‏ بگو: «آيا درباره ما، جز يكى از دو نيكى (پیروزی یا شهادت) را انتظار داريد؟!».^[۱]

آن حضرت در مکّه و در سرزمین منا برای آگاه کردن مردم در خطبه ­ای به عده ­ای از صحابه ـ که به اصطلاح بزرگان محترمین آن روز شمرده می­ شدند ـ چنین فرمود: «خداوند به شما احترامی داده است که نگذارید حکم زمانه بر حکم عهد محمّدی حاکم شود. مگر نمی­ بینید عهد پیامبر را منسوخ می­ کنند! از چه نشسته­ اید. مال­ هایتان را گرفته ­اید و به احترامی که در جامعه به شما می­ گذارند، دل خوش کرده ­اید و ساکت شده ­اید؟! در حالی که دین پیامبر را بی ­رنگ کرده­ اند. مگر نه این­که بزرگان دین با امر به معروف و نهی از منکر دین را نگه می ­دارند؟! چرا بر حاکم زمانه ­ای که می ­خواهد زمانه­ ی غیر دینی را حاکم کند اعتراض نمی­ کنید؟! پیمان­ های خدا شکسته شده و شما هراسی نمی­ کنید! … به مُداهنه و سازش با ظالمان، خود را آسوده کرده ­اید. همه ­ی این­ ها منکراتی است که خداوند امر کرد که از آن جلوگیری کنید و شما از آن غافلید … شما ظالمان را در مقام خود جای دادید و امور خدا را به آن­ ها واگذاشتید… آن ­ها را بر این مقام مسلط کرده ­اید و فرار شما از مرگ و علاقمندی ­تان به زندگی ­ای که از شما جدا خواه شد، ضعفا را زیر دست آن ­ها کرده است.»