بسم الله الرحمن الرحیم
معاویه شرایطی ساخته بود که هیچ کس جرأت زیر پا گذاشتن نظام دروغین او را نداشت و حتی بسیاری از صحابه و بزرگان هم مقابله ی با این نظام و بازگشت به آیین ناب محمدی را غیر ممکن می دانستند. او با حیله و تزویر چنین وانمود کرده بود که هم می توان دیندار بود و هم با فرهنگ وی زندگی کرد. نتیجه ی چنین تفکری انسان های دنیا پرست و دنیا محوری بودند که خود را دین دار و متدین واقعی می دانستند، و دین داران حقیقی را به خشکه مذهبی، افراط و زیاده روی متهم می کردند!
قبول و ماندگاری این تفکر یعنی کنار گذاشتن ریشه ای ترین ابعاد دین و ورود نامبارک در حوزهی دنیا پرستی و دنیا محوری! در این میان تنها امام حسین (علیه السلام) بود که در بهترین شرایط اقدام به مبارزه کرد و با ایستادگی در برابر نظام معاویه، مسیر صحیح دین را تا قیامت بر همگان ترسیم نمود. امام با شهادت خود و عزیزانش به دنبال نجات امت اسلامی از تاریکی و جهالت نظام «اموی ـ رومیِ» معاویه و وارد کردن انسان در نورانیت ارتباط با خداست. روی همین حساب ما در برابر فرهنگ اومانسیتی اروپا سر تسلیم فرود نمی آوریم، و تنها راه پیروزی در برابر آن را در نهضت حسینی می دانیم؛ هر چند که این راه به شهادت ختم شود: «قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنا إِلاَّ إِحْدَى الْحُسْنَيَيْن؛ بگو: «آيا درباره ما، جز يكى از دو نيكى (پیروزی یا شهادت) را انتظار داريد؟!».[۱]
آن حضرت در مکّه و در سرزمین منا برای آگاه کردن مردم در خطبه ای به عده ای از صحابه ـ که به اصطلاح بزرگان محترمین آن روز شمرده می شدند ـ چنین فرمود: «خداوند به شما احترامی داده است که نگذارید حکم زمانه بر حکم عهد محمّدی حاکم شود. مگر نمی بینید عهد پیامبر را منسوخ می کنند! از چه نشسته اید. مال هایتان را گرفته اید و به احترامی که در جامعه به شما می گذارند، دل خوش کرده اید و ساکت شده اید؟! در حالی که دین پیامبر را بی رنگ کرده اند. مگر نه اینکه بزرگان دین با امر به معروف و نهی از منکر دین را نگه می دارند؟! چرا بر حاکم زمانه ای که می خواهد زمانه ی غیر دینی را حاکم کند اعتراض نمی کنید؟! پیمان های خدا شکسته شده و شما هراسی نمی کنید! … به مُداهنه و سازش با ظالمان، خود را آسوده کرده اید. همه ی این ها منکراتی است که خداوند امر کرد که از آن جلوگیری کنید و شما از آن غافلید … شما ظالمان را در مقام خود جای دادید و امور خدا را به آن ها واگذاشتید… آن ها را بر این مقام مسلط کرده اید و فرار شما از مرگ و علاقمندی تان به زندگی ای که از شما جدا خواه شد، ضعفا را زیر دست آن ها کرده است.»
[۱] . سورهی توبه، آیهی۵۲٫
https://www.hamandishi-dini.ir/?p=264