بسم الله الرحمن الرحیم 

یاد معاد ثمرات مبارکی در زندگی فردی و اجتماعی انسان دارد که به برخی از آن­ ها اشاره می­ شود:

۱ ـ کنار گذاردن هوا و هوس و گام نهادن در بندگی خداوند: مهمترین عنوانی که موجب تقویت روحیه­ی بندگی در انسان می­ شود، یاد معاد و ایمان به زندگی واپسین است. کسانی که به دنبال هوا و هوس هستند، در واقع به دنبال لذت و کامیابی می­ باشند. یاد معاد دید انسان را نسبت به لذت­ ها واقعی کرده و کمک می­ کند تا میان لذ ت­های دائمی و لذت­ های زود گذر ـ و بعضا توهمی ـ تفاوت قائل شود. کسی که راه بندگی خدا را در پیش می­ گیرد، ممکن  است در دنیا مرارت­هایی را متحمل شود، اما در نهایت در بهشت خدای متعال قرار می­ گیرد و کسی که هوس­بازی را پیشه­ ی خود می­کند، ممکن است در دنیا خوش باشد، اما در زندگی اخروی جز ذلّت و خواری نصیب و بهره­ ای نخواهد داشت. 

۲ ـ جلوگیری از ظلم و تعدی در حق دیگران: یاد معاد موجب می­ شود تا انسان­ ها در حق یکدیگر ظلم و تعدی نکنند و در کنار یکدیگر زندگی خوبی داشته باشند. تمام  کسانی که ظلم و تجاوزگری می ­کنند، قبل از هر چیز یاد معاد را به فراموشی سپرده یا این ­که یاد معاد در وجودشان ضعیف شده است. حتی کسانی هم که اهل ظلم و تعدی هستند اگر اندک باوری از معاد داشته باشند، حدّی برای ظلم خود قائلند و مراقبند تا  تجاوزگری خود را از آن حد فراتر نبرند. روی همین حساب یاد معاد کمک می­کند که خوب ­ها بد نشوند و بدها بدتر نگردند.

۳ ـ تقویت روحیه­ ی گذشت، ایثار و احسان: یاد معاد موجب می ­شود تا این روحیه به عنوان ارزش و مکرمتی اخلاقی جلوه­ گر شود. کسانی که از معاد باوری دور شده و آن را به فراموشی می ­سپارند، اگر هم احسان و ایثار را قبول کنند، آن را تا حدّی صحیح می ­دانند که نفعی دنیوی به همراه داشته باشد، در غیر این صورت تعبیری جز حماقت برای ایثار، احسان و فداکاری نمی ­توانند داشته باشند. پس تنها عنوانی که در بستر آن می ­توان معنای صحیحی برای ایثار و گذشت تعریف کرد، معاد است.

۴ ـ تقویت روحیه­ ی صبر و شکیبایی در برابر مشکلات: زندگی دنیایی سرشار از مشکلات و سختی­ های فراوانی است. یاد معاد کمک می ­کند تا نگرشی واقع­ بینانه نسبت به دنیا داشته و آن را موقتی و گذرا ببینیم. وقتی دنیا را این­ گونه دیدیم به تبع مشکلات آن را هم موقتی و گذرا دیده و به راحتی آن ­ها را تحمل می­کنیم. یاد معاد کمک می­ کند که خود را در بن ­بست مشکلات نبینیم و همواره به امید روزی باشیم که در آن­روز همه­ ی مشکلات دنیایی فروکش کرده و در آغوش مهر الهی آرام می­ گیریم. یاد معاد و حسابرسی خداوند، کمک می­ کند تا اگر نتوانستیم ظلمی را از خود دفع کنیم، خویشتن را شکست خورده ندهیده و ظالم را پیروز معرکه­ ی دنیا نبینیم.

تمام کسانی که در برابر مشکلات دنیوی قامت خم می­ کنند و با جزع و فزع و بی­ تابی اظهار ناشکیبایی می­کنند، در زمره­ ی فراموش کنندگان یاد معاد هستند.

۵ ـ تقویت امید به زندگی در انسان: یاد معاد موجب می­شود تا به مرگ به دید فنا و نابودی نگاه نکنیم و آن را در ادامه­ ی مسیر تکامل خود ببینیم. کسی که مرگ را به معنای پایان یافتن طومار زندگی و نابودی خود می­ بیند، در اضطراب و نگرانی دحشت­ ناکی به سر می ­برد؛ اما کسی که مرگ را به معنای تولّدی دیگر و ورود به عالمی دیگر می ­بیند با یاد آن امید تازه ­ای گرفته و سعی می ­کند با تلاش و پشتکار واقعی، زندگی واپسین خود را خرم و آباد گرداند.