بسم الله الرحمن الرحیم 

فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّماءُ بِدُخانٍ مُبين‏ * يَغْشَى النَّاسَ هذا عَذابٌ أَليمٌ؛ پس منتظر روزى باش كه آسمان دود آشكارى پديد آورد * كه همه مردم را فرا مى‏ گيرد اين عذاب دردناكى است![۱]

مفسران در یکی از وجوه تفسیر ی آیه­ ی مزبور بر آن هستند که مراد از «دخان مبین؛ دود آشکار» دود غلیظی است که در آستانه­ ی قیامت در آسمان پدید خواهد آمد. این دود در گوش ­های مردم وارد می ­شود به گونه­ ای که سرهایشان همانند سر گوسفند بریان می­ گردد. البته مؤمنین تنها دچار زکام می ­شوند و همه­ ی روی زمین همانند خانه ­ای بدون روزنه می ­شود که چهل روز در آن آتش افروخته و دود به راه می ­افتد.[۲]

حذیفه از پیامبر اکرم (صلی­ الله­ علیه ­و آله) در مورد این دود می ­پرسد که حضرت می­ فرماید: دودی است که میان مشرق و مغرب را فرا می­ گیرد چهل شبانه روز خواهد ماند. در این مدت به مؤمن حالتی شبیه به زکام دست می­دهد و کافر شبیه به مست خواهد شد و دود از بینی، گوش­ ها و پشت او بیرون خواهد آمد.[۳]

در روایت دیگری از پیامبر اکرم (صلی­ الله ­علیه ­و آله) چنین آمده است: پروردگارتان شما را به سه چیز انذار کرده است: دودی که اثرش در مؤمن همچون زکام است و در کافر به گونه­ ای است که همه­ی بدنش باد می­ کند و از همه­ی منافذ بدن او بیرون می ­آید. دومین چیز دابۀ الأرض است و سومین چیز دجال.[۴]