بسم الله الرحمن الرحيم

اشکال: قبول کردیم که رجعت در امّت های گذشته واقع شده است، امّا با توجّه به این که رجعت امری استثنایی و غیر طبیعی است از کجا قبول کنیم که بعداً هم چنین امری واقع خواهد شد؟

در جواب به این اشكال دو مطلب بیان می­شود

مطلب اوّل: پیامبر اکرم (صلی­ الله­ علیه­ و آله) فرمودند: هر چه در امّت های گذشته واقع شده و قرآن از آن حکایت کرده است، دقیقا در امّت من هم رخ خواهد داد. با عنایت به مطالبی که ذکر شد واضح می­گردد که یکی از حوادثی که در امّت های گذشته رخ داده، زنده شدن مردگان بعد از مرگشان است پس این واقعه در امّت پیامبر اکرم (صلي الله عليه و آله) هم به وقوع خواهد پیوست؛ يَكُونُ فِي هَذِهِ الْأُمَّةِ كُلُّ مَا كَانَ فِي الْأُمَمِ السَّالِفَةِ حَذْوَ النَّعْلِ بِالنَّعْلِ وَ الْقُذَّةِ بِالْقُذَّۀ. [۱]  

مطلب دوم: در قرآن کریم آیاتی است که جز با قائل شدن به رجعت نمی ­توان معنای صحیحی برای آن ها داشت که در این قسمت به دو نمونه از آن ها اشاره می ­شود.  

* «وَ حَرامٌ عَلى‏ قَرْيَةٍ أَهْلَكْناها أَنَّهُمْ لا يَرْجِعُونَ».[۲] و اهل ديارى را كه ما هلاك گردانيم ديگر زندگانى بر آن ها حرام است و هرگز (به دنيا) باز نخواهند گشت‏.  

این آیه یکی از بزرگترین دلیل­ های اثبات رجعت است زیرا همه قبول دارند که در روز قیامت کلیه ­ی مردم بر می ­گردند و محشور می ­شوند. لذا امام باقر (علیه ­السلام) جهت اثبات رجعت به این آیه استدلال کرده است.[۳]

* «وَ يَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجاً مِمَّنْ يُكَذِّبُ بِآياتِنا فَهُمْ يُوزَعُونَ».[۴] (به خاطر بياور) روزى را كه از هر امّتى دسته ‏اى از آن ها را كه آيه ‏هاى ما را دروغ شمرده‏ اند محشور كنيم و رديف شوند.

این آیه هم از روشن­ ترین آیات در اثبات اصل رجعت است. چون در روز قیامت همه­ ی مردم بدون استثناء برانگیخته می ­شوند. مخصوصاً این که بعد از آیه­ی دابۀ الأرض آمده که به اتفاق شیعه و سنیّ پیش از قیامت و از اشراط ساعۀ است و آیه­ ی نفخ صور هم بعد از آن آمده است. امام محمد باقر (علیه­ السلام) در جواب ابوبصیر که می­ گفت مردم عراق منکر رجعت هستند به این آیه استدلال فرمود.[۵]

نتيجه گيري: با عنایت به مطالبی که گفته شد گریزی از پذیرش این واقعیت نیست که رجعت امری ممکن بوده و در امت های گذشته واقع شده و به یقین در امت پیامبر اکرم (صلي الله عليه و آله) هم واقع خواهد شد.