بسم الله الرحمن الرحیم

جلوه ای از كرامت هاي آن حضرت

۲ ـ «شفا يافتن دختر­ فلج»

(رـ ا) هستم، از اهالي شوط ماكو. چهار ماه پيش بر اثر يك نوع سرماخوردگي از هر دو پا فلج شدم، خانواده ­ام مرا به بيمارستان هاي مختلف در شهرهاي ماكو، خوي و تبريز بردند، ولي همه­­­­­ ی پزشكان پس از عكس برداري و انجام آزمايش ­ها از درمانم عاجز مي­ شوند و من ديگر نمي­ توانستم پاهايم را حركت دهم، تا اين كه چهارشنبه ۲۱/۲/۱۳۷۳ در عالَم رؤيا ديدم كه خانمي سفيد پوش سوار بر اسبي سفيد به طرف من آمدند و فرمودند: «چرا از همان ابتداي بيماري به قم پيش من نيامدي تا شفايت دهم؟» با اضطراب از خواب پريدم و جريان خواب را با عمو و عمّه­ ام در ميان گذاشتم و آن ها نيز بلافاصله مقدّمات سفر به قم را فراهم آوردن. لذا روز جمعه ۲۳/۲/۷۳ ساعت ۳۰/۱۹ به حرم مطهر مشرف شديم. پس از نماز مشغول خواندن زيارت نامه شدم كه ناگهان همان خانمي كه در خواب ديده بودم به گوشم رسيد كه: «بلند شو راه برو كه شفايت دادم» من ابتدا توجهي نكردم و باز مجدّداً همان صدا با همان الفاظ تكرار شد. اين بار به خود حركتي دادم و مشاهده كردم كه قادر به حركت مي­ باشم و مورد لطف آن بي بي دو عالَم قرار گرفته­ ام…[۱]