بسم الله الرحمن الرحیم

جلوه ای از كرامت هاي آن حضرت

۱ ـ «نجات سرگردان با راهنمايي حضرت»

سال ها قبل از انقلاب، گروهي از مردم در فصل زمستان جهت زيارت حضرت معصومه «سلام الله عليها» راهي قم شدند. شب فرا رسيد، برفي سنگين در زمين نشسته بود، اين گروه در چند فرسخي قم راه را گُم كردند، و در بيابان بدون وسيله سرگردان شده و در مُخاطره­ی شديد قرار گرفتند، همان جا دست توسل به دامن حضرت معصومه «سلام الله عليها» بلند كردند، تا با نشان دادن راه آن ها را از خطر برهاند.

طبق سند موثّق يكي از خُدّام حرم، مرحوم سيد محمد رضوي گويد: اندكي خوابيدم، در عالَم خواب ديدم حضرت معصومه «سلام الله عليها»  نزد من آمد و فرمود: «برخيز، چراغ گُلدَسته­ ها را روشن كن» به ساعت نگاه كردم، ديدم اندكي از نيمه شب گذشته و هنوز چهار ساعت به اذان صبح مانده است (و ما طبق معمول اندكي قبل از اذان، چراغ­هاي گلدسته ها را روشن مي­ كرديم). خوابيدم ، دوباره حضرت معصومه «سلام الله عليها» را در خواب ديدم، اين بار با تندي به من فرمود: «برخيز، مگر نگفتم چراغ­هاي گلدسته­ها را روشن كن»!

برخاستم و چراغ هاي گلدسته ­ها را روشن كردم، ديدم برف سنگيني آمده و همه جا را سفيد پوش كرده، ولي شگفت زده شده بودم كه چرا امشب به دستور  حضرت معصومه «سلام الله عليها»  چراغ ها را زودتر روشن نموده­ ام؟ آن شب به سر آمد، صبح روز بعد كه هوا آفتابي بود، از حرم عبور مي­کردم، شنيدم چند نفر از زائران به يكديگر مي­ گويند: «حضرت معصومه «سلام الله عليها»  به داد ما رسيد، چقدر بايد از محضر مقدّسش تشكر و سپاس گزاري نماييم! اگر چراغ هاي گلدسته ها روشن نمي­ شد ما جهت شهر قم را در آن تا ريكي هرگز پيدا نمي­ كرديم». 

راز خواب را دريافتم كه چرا حضرت معصومه ­«سلام الله علیها» به من مي­ فرمود: برخيز و چراغ گلدسته­ ها را روشن كن!