بسم الله الرحمن الرحيم

برگرفته از كتاب «آيين شكوفايي» نوشته ي «احمد نباتي» مدير سايت

یکی از عوامل مؤثر در تربیت کودک، لقمه­ ی حلال است.

رزق حلال به زندگی ما و فرزندانمان برکت می ­دهد و موجبات خشنودی خداوند را فراهم می ­آورد. با رزق حلال، فرندانمان راه رستگاری را در پیش روی خود هموارتر دیده و زمینه ­ی رسیدن به کمال برای آن ها فراهم­ تر می­ گردد. 

کسب حلال چنان اهمیّتی دارد که در روایات آمده است: «کسی که در طلب روزی حلال است همانند مجاهد در راه خدا بوده و نُه جزء از ده جزء عبادت را به دست آورده است.» 

امام صادق (علیه ­السلام) می­ فرماید: «کسب حرام اثر خود را در ذریّه­ ی انسان به جای خواهد گذاشت.» [۱]

یکی از آثار لقمه ­ی حرام، بی ­اعتنایی فرزندان در پذیرش حقّ و حقیقت است. وقتی شکم کسی انباشته از مال حرام شد، تاریکی آن همه ­ی وجودش را فرا گرفته و حاضر است به آبروی خود و خانواده ­اش چوب حراج بزند امّا ذرّه ­ای از خواسته­ های نفسانی خود کوتاه نیاید.

کم نیستند فرزندانی که به دلیل خوردن مال حرام، همه­ ی زحمات والدین خود را نادیده گرفته و در جاده­ های گمراهی و ضلالت افتاده ­اند.

کم نیستند فرزندانی که به خاطر خوردن مال حرام، همچون گرگی به جان والدین خود افتاده و روزگار را به کام آن ها سیاه کرده ­اند. تا جایی که والدین آن­ ها خود را در مخمصه ­ای گرفتار می­ بینند که نه راه پس دارند و نه راه پیش. نه می­ توانند او را رها کنند و نه می ­توانند با او زندگی کنند!

همچنین به کودکانمان بیاموزیم که در زندگی خود به مال حرام نزدیک نشده، و در رفتار خود مراقب حقوق دیگران باشند. وقتی قصد دارند به وسایل شخصی دیگران دست بزنند اوّل از صاحبش اجازه بگیرند و هنگام استفاده از وسایل دیگران هم مراقب باشند که به نحو صحیحی از آن استفاده کنند.     

دوری جستن از مال حرام مستلزم توجه به دو چیز است: «خداترسی» و «احترام به حقوق دیگران». اگر بتوانیم این دو امر را در کودکانمان تقویت کنیم، تا حدّ زیادی موفق شده ­ایم در دوری جستن از مال حرام به او یاری رسانیم.