بسم الله الرحمن الرحيم

گريه­ بر خسرو خوبان 

حضرت آيت الله العظمي اراکي مي ­فرمودند:

بعد از فوت امير کبير او را در خواب ديدم و ديدم که جايگاه رفيعي دارد. 

به او گفتم اين مقام رفيع را از کجا بدست آوردي؟

گفت: وقتي رگ­ هاي مرا زدند خون از بدنم جارج شد. به تدريج عرق و عطش وجودم را فرا مي­ گرفت. در اين حين به ياد تشنگي اباعبد الله الحسين (عليه­ السلام) افتادم . با خود گفتم من که يک زخم بيشتر در بدنم ندارم و اين گونه شدم حالا حضرت که بدنشان پر از زخم بود چه کشيدند؟

اشک در چشمانم جمع شد و با اين حال از دنيا رفتم. خلاصه هر چه در آن دنيا دارم از برکت همان قطره اشکي بود که حين مردن داشتم.

چه شــــود که بر سر من، به دم ممات آيي

شب تـــار من بگيــــرد، ز رخ تــو روشنــايي

تو طبيب دردمندان، تو علاج قلب سـوزان

به خـــــدا ز درگــه تو، نبود مـرا رهـــايي

تو پنـــاه بي­پناهان، تو قسيم باغ رضــوان

تو ذبيح کوي جانان، تو طبيب دردهـــايي