بسم الله الرحمن الرحيم

سؤال: جواني هستم که گناهان زيادي انجام داده­ ام. متاسفانه آبرويي هم پيش پدر و مادر و فاميل خود ندارم. نمي­ دانم چه کنم؟ از يک طرف دوست دارم برگردم و از طرف ديگر مي ­بينم توبه براي امثال من فايده ­اي ندارد. مي­ تونيد مرا راهنمايي کنيد؟  

جواب: جوان عزيز! به هر حال هر کسي ممکن است در زندگي خود گناهي انجام دهد و تبعات بد آن را در زندگي خود ببيند. آنچه مهم اين است که اگر اشتباهي انجام داديم از راه صحيح وارد شده و اشتباه خود را جبران کنيم.

جوان عزيز! مهمترين کاري که بايد انجام دهيد برقراري ارتباط خوب و معنوي با خداي متعال است. اميرالمؤمنين (عليه ­السلام) در بياني نوراني مي­ فرمايند: «مَنْ أَصْلَحَ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النَّاسِ؛ کسي که رابطه­ ي خود با خداوند را اصلاح کند، خداوند هم [متقابلا] رابطه­ ي او با مردم را اصلاح خواهد کرد».[۱]

از طرفي يکي از نام­ هاي خداوند متعال، نام مقدّس «جبّار» است. معناي اين نام آن است که خداوند متعال جبران کننده­ ي _­­گذشته­ هاي ماست. اگر کار اشتباهي انجام داده­ايد، بدانيد که خداوند جبران کننده است و اگر از روي صداقت با خداوند عهد ببنديد و از راه توبه وارد شويد او هم گذشته­ ي خراب ما را جبران کرده و کاري مي­ کند که ديگران با نگاه تکريمي به شما نگاه کنند. کم نيستند انسان­ هايي که گذشته­ ي بسيار زشتي داشته و در فسق و فجور انگشت نما بوده ­اند، اما در عين حال بعد از گذشت زماني از گذشته­ ي خود توبه کردند و در صراط مستقيم الهي قرار گرفته­ اند. اين افراد ـ علي رغم گذشته ­ي بدي که مردم از آن­ها سراغ داشتند ـ به لطف الهي به جايي رسيدند که همين مردم حاضر بودند خاک زير پاي آن­ ها را به عنوان تبرک بردارند و همراه خود داشته باشند. «فضيل عياض» راهزن معروفي بود که با راه­ زني خود آرامش را از مردم گرفته بود. مسافران کاروان همواره از شنيدن نامش در هراس بودند، و نمي ­دانستند چگونه از دست او و دوستانش رهايي يابند. همين فضيل به لطف و عنايت الهي توبه کرد، و بعدها از عابدان روزگار شد! «خان قشقايي» شخصي بي­سواد و اهل ساز و آواز بود؛ اما بعدها از علماي متقي جهان تشيع شد و هم اکنون هم يکي از مدارس علميه­ي حوزه­ي قم با نام ايشان است. مدرسه­اي که منشأ برکات فراواني بوده و هست. همچنين «رسول ترک» که روزگاري شراب ­خواري و چاقو کشي مي­ کرد و بعدها به برکت عنايت امام حسين (عليه ­السلام) راه بندگي خداوند را در پيش گرفت و از خوبان روزگار شد.   

بنابراين به هيچ وجه از رحمت الهي نا اميد نشويد و تمام تلاش خود را به کار گيريد تا در وادي عبوديت خداوند متعال گام نهيد.  

«نماز اوّل وقت»، «احترام و خدمت به والدين» و «کنترل نگاه و زبان»، از مهمترين رفتارهايي است که بايد در شروع کار به آن اهتمام ورزيد. در ضمن توسل به معصومين (عليهم­ السلام) راه­هاي شخت و دشوار را هموار و سهل الوصول مي­ گرداند. سعي کنيد از توسل غفلت نکنيد و هر روزه به نوعي به ساحت مقدس معصومين (عليهم ­السلام) عرض ادب و ارادت نماييد.

 در پايان اميدوارم بتوانيد از گذشته­ ي ناصحيح خود پلي بسازيد براي آينده­ اي روشن و نوراني. گذشته­ها گذشته و آينده هم هنوز نيامده. بنابراين غصه­ي گذشته را نخوريد و نگران آينده هم نباشيد. سعي کنيد در زمان حال زندگي کنيد و وظيفه­ ي خود را به خوبي انجام دهيد. اگر اکنون وظيفه­ ي بندگي خود را به نحود احسن انجام داديد، خداوند متعال گذشته­ ي شما را جبران کرده و آينده­ ي شما را خواهد ساخت. بنابراين شما به جاي آن­ که بين افسردگي و اندوه گذشته و خوف از آينده سرگردان شويد، زمان حال را دريابيد و گذشته و حال را به خداوند بسپاريد. بر گذشته ي خود نادم باشيد، اما هرگز مأيوس و افسرده خاطر نباشيد.

اميرالمؤمنين (عليه السلام) مي فرمايد: «ما فات مضي و ما سيأتيک فاين! … قم فاغتنم الفرصه بين العدمين؛ گذشته ها گذشته و آينده هم هنوز نيامده … برخيز و فرصتي را که ميان اين دو معدوم (گذشته و آينده) است، غنيمت شمر.»[۲]

کساني که خداوند را به پروردگاري قبول مي­کنند و با صبوري در برابر مشکلات روزگار و فشارهاي گناه و معصيت پاي عهد خود مي­مانند، خداي متعال در پاداش به اين افراد ملائکه­ي رحمت خود را بر قلب آن­ها نازل مي­گرداند. اين ملائکه خوف و حزن را از زندگي آن­ ها بر مي­ دارند، لذا انسان­ هايي سراسر نشاط و اميد مي ­شوند. بعد ملائکه به دنبال اهداي اين دو موهبت بزرگ، آن­ ها را به بهشت موعود الهي بشارت مي ­دهند. بهشتي که يادش، سختي­ هاي دنيا را شيرين، و جلوه ­گري لذت­ ها زودگذر گناه را به خاموشي مي­ کشاند.    

إِنَّ الَّذينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتي‏ كُنْتُمْ تُوعَدُونَ؛ بر آنان كه گفتند: پروردگار ما اللَّه است و پايدارى ورزيدند، فرشتگان فرود مى ‏آيند كه مترسيد و غمگين مباشيد، شما را به بهشتى كه به شما وعده داده شده بشارت است.[۳]