شروع مسافرت

مبدأ مسافرت آخرین خانه های شهر یا روستا است و جایی است که از نظر عرفی، شهر یا روستا را تمام شده می دانند. البته کارخانه های اطراف شهر جزء شهر محسوب نمی شوند.

در رابطه با شهرک هایی هم که در اطراف شهر ساخته می شوند، ملاک با عرف است. اگر عرف آن شهر، شهرکی را محله ای از محله های آن شهر می داند، در این صورت آن شهرک هم جزء شهر محسوب می شود، در غیر این صورت، شهرک جزء شهر محسوب نمی شود.

انتهای مسافرت

مقصد مسافرت اولین خانه های شهر یا روستا است. شروع شهر هم، موکول به نظر عرف می باشد.

در این میان (به نظر بسیاری از علما) تفاوتی نمی کند که مقصود از سفر به شهر، تمام آن شهر یا نقطۀ خاصی از آن باشد.

البته نظر حضرت امام خیمنی این است که اگر هدف کسی از مسافرت، نقطۀ خاصی از شهر باشد، باید انتهای سفرش را همان نقطه قرار دهد. به عنوان مثال مسافت شهری تا ابتدای شهر دیگر به مسافت شرعی نمی رسد، اما او به شهر می آید تا به بازار شهر رود و از آن جا به شهر خود برگردد. به نظر حضرت امام خمینی، این شخص باید انتهای مسافرت خود را بازار شهر قرار دهد.