بسم الله الرحمن الرحيم

اضافه شدن «قتيل (کشته)» به العبره (اشک)» ، اضافه­ ي سبب به مسبب است. بنابراين، جمله­ ي «من کشته­ ي اشکم» بدين معناست که کشته شدن من، سبب جاري شدن اشک است. اين جمله در احاديث نيز چين تفسير شده است:

الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ (عليه ­السلام) : أَنَا قَتِيلُ الْعَبْرَةِ لَا يَذْكُرُنِي مُؤْمِنٌ إِلَّا اسْتَعْبَرَ.[۱]

من کشته­ ي اشکم. مؤمني از من ياد نمي­ کند، جز اين­که مي­ گريد.

در واقع «أنا قتيل العبره» به يک پديده­ ي مهم و تنبّه آفرين اجتماعي و تاريخي اشاره دارد که کشته شدن هيچ کس در طول تاريخ، به اندازه­ ي کشته شدن سيد الشهدا، غم انگيز و گريه آور نبوده و نيست. … درباره­ ي هيچ کس جز امام حسين (عليه ­السلام) گزارش نشده است که همه­ ي پيامبران از آدم ابوالبشر تا خاتم الأنبياء (صلي ­الله ­عليه ­و آله) و خاندان پيامبر و جمعي از اصحاب پيامبر خدا قبل از تولدش، بر او گريسته باشند و نيز فرشتگان، پريان، حيوانات و زمين و آسمان بر او گريه کرده باشند و حتّي دشمن هم بر او گريسته باشد. در طول تاريخ کسي را سراغ نداريم که مردمي بيش از يک­ هزار و سيصد سال، بر او بگريند.

آري! سيد الشهدا «کشته ­ي اشک» است؛ اشکي که تا وقتي انتقام خون همه­ي مظلومان تاريخ را از ستمگران باز نستاند و آرمان­ هاي حسيني را به رهبري فرزند بزرگوارش مهدي آل محمد، در جهان تحقق نبخشد، همچنان بر گونه ­هاي مؤمنان راستين و علاقمندان به خاندان رسالت، جاري خواهد بود.

برگرفته از کتاب «گزيده ­ي دانشنامه­ ي امام حسين (عليه ­السلام)». صفحات ۸۰۳ و ۸۰۴