بسم الله الرحمن الرحیم 

سؤال: اگر انسان جاودانه است و با جدا شدن از بدن در مرحله­ ی نوینی از کمال خود گام برمی­ دارد، پس علت نگرانی اکثر آن­ها از مرگ چیست؟

جواب: در پاسخ به این سؤال به موارد ذیل اشاره می­شود:

۱ ـ تصور غلط از مرگ: انسان از یک طرف آرزوی خلود و جاودانگی دارد و از طرف دیگر به مرگ به دید نابودی و ناکامی از رسیدن به آرزوی فطری خود می ­نگرد. روی همین حساب است که از مرگ گریزان است، اما اگر از اشتباه بیرون آید و متوجه گردد که مرگ به معنای نابودی نیست، بلکه به معنای ورود در عرصه­ ی جاودانگی است، نگرانی او زائل می­ گردد.

۲ ـ انس به دنیا و فراموشی یاد خدا: عده­ ی زیادی از انسان­ ها به تدریج به دنیا انس می­ گیرند و به آن علاقمند می­ گردند. این علاقه تا حدی پیش می ­رود که از آخرت روی گردان شده و تنها به دنیا می ­اندیشند. چنین انسا ن­هایی به مرگ به دید حادثه ­ای می­ نگرند که آن­ ها را از معشوقشان دور می­ کند. روی همین حساب است که از آن متنفرند.

۳ ـ نگرانی از عاقبت اعمال: عده­ ی زیادی از مردم به خاطر این که پرونده­ ی اعمال خود را سیاه می ­بینند، و آخرت خود را خراب می­ بینند، مرگ را به عنوان شروع عذاب و رسیدگی به پرونده­ ی متعفنشان م ی­بینند. روی همین حساب است که از مرگ منزجر هستند. مردی از ابوذر پرسید چرا ما از مرگ کراهت داریم؟ ابوذر گفت: چون دنیا را آباد و آخرت را خراب کردید؛ لذا کراهت دارید که از آبادانی به سوی خرابی انتقال یابید.[۱]