
بسم الله الرحمن الرحیم
سؤال: اگر انسان جاودانه است و با جدا شدن از بدن در مرحله ی نوینی از کمال خود گام برمی دارد، پس علت نگرانی اکثر آنها از مرگ چیست؟
جواب: در پاسخ به این سؤال به موارد ذیل اشاره میشود:
۱ ـ تصور غلط از مرگ: انسان از یک طرف آرزوی خلود و جاودانگی دارد و از طرف دیگر به مرگ به دید نابودی و ناکامی از رسیدن به آرزوی فطری خود می نگرد. روی همین حساب است که از مرگ گریزان است، اما اگر از اشتباه بیرون آید و متوجه گردد که مرگ به معنای نابودی نیست، بلکه به معنای ورود در عرصه ی جاودانگی است، نگرانی او زائل می گردد.
۲ ـ انس به دنیا و فراموشی یاد خدا: عده ی زیادی از انسان ها به تدریج به دنیا انس می گیرند و به آن علاقمند می گردند. این علاقه تا حدی پیش می رود که از آخرت روی گردان شده و تنها به دنیا می اندیشند. چنین انسا نهایی به مرگ به دید حادثه ای می نگرند که آن ها را از معشوقشان دور می کند. روی همین حساب است که از آن متنفرند.
۳ ـ نگرانی از عاقبت اعمال: عده ی زیادی از مردم به خاطر این که پرونده ی اعمال خود را سیاه می بینند، و آخرت خود را خراب می بینند، مرگ را به عنوان شروع عذاب و رسیدگی به پرونده ی متعفنشان م یبینند. روی همین حساب است که از مرگ منزجر هستند. مردی از ابوذر پرسید چرا ما از مرگ کراهت داریم؟ ابوذر گفت: چون دنیا را آباد و آخرت را خراب کردید؛ لذا کراهت دارید که از آبادانی به سوی خرابی انتقال یابید.[۱]
[۱] . اصول کافی، جلد۲، صفحه ی۴۵۷٫
http://www.hamandishi-dini.ir/?p=158