
بسم الله الرحمن الرحیم
مشکل اصلی اکثر انسان ها در رابطه با مرگ این است که تصور صحیحی از مرگ ندارند. اگر تصور انسان از مرگ عوض شود، مسلما عنوان مرگ را یکی از زیبای ی های عالم خلقت می یابند. در تصور صحیح از مرگ توجه به چهار نکته ی اساسی ضرورت دارد:
۱ ـ مرگ، نسبی است. یعنی مرگ نسبت به دنیا مرگ است و نسبت به جهان پس از دنیا تولّد است. در واقع مرگ پایان قسمتی از زندگی و آغاز مرحله ی نوینی از بخش اصلی زندگی است.
۲ ـ همان گونه که رحم مادر، انسان را آماده ی ورود به دنیا می کند، خود دنیا هم به منزله ی رحمی است که انسان را آماده ی ورود به عالم آخرت می نماید. همان گونه که رحم مادر با دنیا قابل مقایسه نیست، عالم آخرت هم با عالم دنیا قابل مقایسه نم یباشد. عالم آخرت مرحله ی نوینی از زندگی و تکامل انسانی است که تصور آن در این دنیای خاکی به هیچ وجه امکان پذیر نمی باشد.
فلاسفه در رابطه با مرگ طبیعی چنین می گویند: هر اندازه که نفس در حرکت جوهری قو یتر شود، از عالم ماده دورتر و به عالم ملکوت نزدی کتر می گردد. روی همین اساس به تدریج توجه او نسبت به بدن کمتر شده و بدن به تدریج رو به ضعف می رود. این حرکت تا جایی پیش می رود که به طور کلی از بدن بی نیاز می شود و توجه خود را از آن بردارد. در این حالت است که دیگر تدبیری نسبت به بدن ندارد و مرگ طبیعی بر انسان عارض می شود. با این حساب همه ی انسان ها به سوی کمال حرکت می کنند. البته میان کمال و سعادت تفاوت است. کسی که اعمال نیکی دارد، با مرگ به کمال سعادت می رسد و کسی که اعمال پلیدی دارد، با مرگ به کمال شقاوت راه می یابد.
۳ ـ قرآن کریم در رابطه با مرگ فرموده است: «كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ؛ هر کسی مرگ را می چشد.»[۱] با توجه به این آیه ی شریفه، مرگ انسان را نم یچشد و از بین نمی برد؛ بلکه این انسان است که مرگ را م یچشد و از بین م یبرد. وقتی با چشیدن مرگ آن را از بین بردیم، آنگاه است که جاودانه می شویم. روی همین اساس است که در روایت آمده در روز قیامت مرگ می میرد. «فَيُؤْتَى بِالْمَوْتِ فِي صُورَةِ كَبْش… فَيُذْبَح؛[۲] مرگ به صورت گوسفندی که سفیدی آن فزون تر از سیاهی است آورده می شود و ذبیح می گردد.[۳]
۴ ـ ماهیت مرگ امری عدمی و به معنای نابودی نیست. قرآن کریم از مرگ تعبیر به توفّی می کند. و توفّی به معنای گرفتن تمام و کمال است. «اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأنْفُسَ حينَ مَوْتِها؛ خداوند جان ها را به هنگام مرگشان به طور كامل مى گيرد.»[۴] بنابراین طبق نظر قرآن کریم مرگ امری وجودی بوده که در راستای تکامل انسان صورت می گیرد تا به سایر استعدادهای او همچون «خلود» و «تجرّد» که در دنیا امکان ظهور نداشتند، پاسخ گفته شود.
http://www.hamandishi-dini.ir/?p=142