بسم الله الرحمن الرحيم

۱٫ كَلاَّ سَوْفَ تَعْلَمُونَ * ثُمَّ كَلاَّ سَوْفَ تَعْلَمُونَ.[۱]

اين چنين نيست [كه شما مى‏ پنداريد]، به زودى [به آثار شوم اين اوضاع و احوالى كه داريد] آگاه خواهيد شد. * باز هم اين چنين نيست، به زودى آگاه خواهيد شد.

آیاتی که در قرآن کریم تکرار شده دلیل خاصی دارد. امام صادق (علیه ­السلام) در بیان سبب تکرار این آیه می ­فرماید: یکبار در رجعت و باز دیگر در قیامت خواهند فهمید.[۲] 

۲٫ وَ إِنَّ لِلَّذينَ ظَلَمُوا عَذاباً دُونَ ذلِكَ وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ.[۳]  

و براى ستمكاران عالم (در دنيا) عذابى پيش از آن (جهنم قيامت) خواهد بود و ليكن اكثرشان نمى‏ دانند.

از امام باقر (علیه ­السلام) روایت شده که فرمود: منظور از ستمکاران در این آیه کسانی هستند که به اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم ­السلام) ستم کرده ­اند. در تفسیر علی بن ابراهیم هم آمده است که منظور از عذاب، لبه­ ی تیز شمشیر انتقام در عالم رجعت است.[۴]

۳٫ وَ لَنُذيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذابِ الْأَدْنى‏ دُونَ الْعَذابِ الْأَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ.[۵]

و بى ‏ترديد آنان را غير از عذاب بزرگ‏ تر [در قيامت‏] از عذاب نزديك ‏تر [در دنيا] مى‏ چشانيم، باشد كه برگردند.  

امام صادق (علیه ­السلام) می ­فرماید: منظور از عذاب ادنی برای کافران عذاب رجعت است و منظور از عذاب بزرگتر عذاب روز قیامت است؛ «الْعَذَابُ الْأَدْنَى» عَذَابُ الرَّجْعَةِ وَ «الْعَذَابُ الْأَكْبَرُ» عَذَابُ يَوْمِ الْقِيَامَة.[۶]

در روایت دیگری از امام صادق آمده است که منظور از عذاب نزدیکتر که بر سر کافران فرود می­آید وجود مقدس امیرالمؤمنین (علیه ­السلام) است؛ «الْعَذَابُ الْأَدْنَى»، دَابَّةُ الْأَرْضِ.[۷]

در تفسیر قمی آمده: منظور از «لعلهم یرجعون» این است که شاید در رجعت بازگردند تا عذاب شوند.[۸] 

چون رجعت برای عذاب آن هاست، دیگر باب توبه برایشان گشوده نمی ­شود. آن ها در زندگی قبلی خود فرصت توبه داشته ­اند ولی در این زندگی دیگر نگاه رحمانی خداوند را متوجه خویشتن نمی­ بینند. علاوه بر اين مطلب با توجه به استدلال قرآني «لَوْ رُدُّوا لَعادُوا لِما نُهُوا عَنْهُ» با توجه به اين كه عمري را در گناه و معصيت زيسته اند ديگر ميلي به توبه و انابه در آن ها نمي توان ديد. آن ها با تمام وجود دشمن خدا و دين خداوند هستند و هرگز حاضر نمي شوند تا در برابر او  سر تسليم فرود آورند.

۴٫ قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لا يَنْفَعُ الَّذينَ كَفَرُوا إيمانُهُمْ وَ لا هُمْ يُنْظَرُونَ.[۹]

بگو: روز فتح و پيروزى [حتمى مؤمنان‏] كسانى كه كفر ورزيده‏ اند، نه ايمان آوردنشان سودشان دهد و نه به آنان مهلت داده مى‏ شود.   

علی بن ابراهیم می ­گوید: این آیه در مورد رجعت است.[۱۰]