
بسم الله الرحمن الرحيم
۱٫ كَلاَّ سَوْفَ تَعْلَمُونَ * ثُمَّ كَلاَّ سَوْفَ تَعْلَمُونَ.[۱]
اين چنين نيست [كه شما مى پنداريد]، به زودى [به آثار شوم اين اوضاع و احوالى كه داريد] آگاه خواهيد شد. * باز هم اين چنين نيست، به زودى آگاه خواهيد شد.
آیاتی که در قرآن کریم تکرار شده دلیل خاصی دارد. امام صادق (علیه السلام) در بیان سبب تکرار این آیه می فرماید: یکبار در رجعت و باز دیگر در قیامت خواهند فهمید.[۲]
۲٫ وَ إِنَّ لِلَّذينَ ظَلَمُوا عَذاباً دُونَ ذلِكَ وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ.[۳]
و براى ستمكاران عالم (در دنيا) عذابى پيش از آن (جهنم قيامت) خواهد بود و ليكن اكثرشان نمى دانند.
از امام باقر (علیه السلام) روایت شده که فرمود: منظور از ستمکاران در این آیه کسانی هستند که به اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) ستم کرده اند. در تفسیر علی بن ابراهیم هم آمده است که منظور از عذاب، لبه ی تیز شمشیر انتقام در عالم رجعت است.[۴]
۳٫ وَ لَنُذيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذابِ الْأَدْنى دُونَ الْعَذابِ الْأَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ.[۵]
و بى ترديد آنان را غير از عذاب بزرگ تر [در قيامت] از عذاب نزديك تر [در دنيا] مى چشانيم، باشد كه برگردند.
امام صادق (علیه السلام) می فرماید: منظور از عذاب ادنی برای کافران عذاب رجعت است و منظور از عذاب بزرگتر عذاب روز قیامت است؛ «الْعَذَابُ الْأَدْنَى» عَذَابُ الرَّجْعَةِ وَ «الْعَذَابُ الْأَكْبَرُ» عَذَابُ يَوْمِ الْقِيَامَة.[۶]
در روایت دیگری از امام صادق آمده است که منظور از عذاب نزدیکتر که بر سر کافران فرود میآید وجود مقدس امیرالمؤمنین (علیه السلام) است؛ «الْعَذَابُ الْأَدْنَى»، دَابَّةُ الْأَرْضِ.[۷]
در تفسیر قمی آمده: منظور از «لعلهم یرجعون» این است که شاید در رجعت بازگردند تا عذاب شوند.[۸]
چون رجعت برای عذاب آن هاست، دیگر باب توبه برایشان گشوده نمی شود. آن ها در زندگی قبلی خود فرصت توبه داشته اند ولی در این زندگی دیگر نگاه رحمانی خداوند را متوجه خویشتن نمی بینند. علاوه بر اين مطلب با توجه به استدلال قرآني «لَوْ رُدُّوا لَعادُوا لِما نُهُوا عَنْهُ» با توجه به اين كه عمري را در گناه و معصيت زيسته اند ديگر ميلي به توبه و انابه در آن ها نمي توان ديد. آن ها با تمام وجود دشمن خدا و دين خداوند هستند و هرگز حاضر نمي شوند تا در برابر او سر تسليم فرود آورند.
۴٫ قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لا يَنْفَعُ الَّذينَ كَفَرُوا إيمانُهُمْ وَ لا هُمْ يُنْظَرُونَ.[۹]
بگو: روز فتح و پيروزى [حتمى مؤمنان] كسانى كه كفر ورزيده اند، نه ايمان آوردنشان سودشان دهد و نه به آنان مهلت داده مى شود.
علی بن ابراهیم می گوید: این آیه در مورد رجعت است.[۱۰]
[۱] . سوره ي تکاثر، آيات ۳و ۴٫
[۲] . بحارالأنوار، جلد۵۳، صفحه ي۱۲۰٫
[۳] . سوره ي طور، آيه ي۴۷٫
[۴] . (بحارالأنوار، جلد۲۴، صفحه ي۲۲۹ ـ بحارالأنوار، جلد۵۳، صفحه ي۱۰۳٫
[۵] . سوره ي سجده، آيه ي۲۱٫
[۶] . بحارالأنوار، جلد۵۳، صفحه ي۲۴٫
[۷] . بحارالانوار، جلد۵۳، صفحه ي۱۱۴٫
[۸] . بحارالأنوار، جلد۵۳، صفحه ي۵۶٫
[۹] . سوره ي سجده، آيه ي۲۹٫
[۱۰] . تفسیر قمی، جلد۲، صفحه ي۱۷۱ ـ الإیقاظ، صفحه ي۱۶۷٫
http://www.hamandishi-dini.ir/?p=405