بسم الله الرحمن الرحيم

یکی از ویژگی هایی که در هر انسانی می ­توان یافت، مسأله ­ی حب و بغض است. اصل حب و بغض در وجود همه ي انسان ها هست هر چند كه ميان انسان ها در معيارها و  مصاديق آن اختلاف وجود دارد. با واکاوی روحیات انسان ها درمی­ یابیم که ملاک انسان ها در حبّ و بغض افراد، با یکدیگر یکسان نیست. ملاک عدّه­ ای در حبّ و بغض، نفع و ضرر شخصی است و ملاک عده ­ای نفع و ضرر تیمی و گروهی است. این دو گروه در حبّ و بغض افراد کاری با اخلاق و مسائل پیراموني آن ندارند، بلکه تنها معیارشان در حب و بغض، هوای نفس و خواسته­ های دنیوی آن هاست. ممکن است گاهی خواسته­ های آن ها با اخلاق و دین مطابقت داشته باشد به همین دلیل تا وقتی که دین در مسیر خواسته ­های آن ها باشد، اهل دین و تقوی را دوست دارند و ممکن است گاهی خواسته­ های آن ها با دین و اخلاق در تعارض باشد به همین دلیل نسبت به دین متنفر شده و نسبت به آن ها اظهار بيزاري مي كنند.

در مقابل اين افراد گروه اندكي هم هستند كه براي جب و بغض خود ملاك ثابت و اصيلي دارند. ملاك اين افراد تنها خداي تعالي و حقيقت است. آن ها حق را كعبه ي خود قرار داده و خيمه ي محبت خود را تنها در جايي بنا مي كنند كه بوي خدا و حقيقت از آن استشمام گردد. چنين  افرادي همواره دوست دار خوبي ها و دشمت بدي ها هستند. روي همين  اساس رهروان راه حقيقت را دوست دارند و با  همه ي وجود اهل باطل را دشمن مي دانند و با آن ها اظهار دشمني مي  كنند.  

مؤمن واقعي، هیچگاه دشمنی و كينه ي شخصی با کسی ندارد و اگر کسی با شخص او دشمنی کرد، سعي مي كند با بزرگواری او را مورد عفو و بخشش قرار می­دهد، اما اگر کسی با دین و آیین وي به ستیزه برخواست با همه­ ی توان در برابرش می­ ایستد و غیرت دینی خود را فدای تسامل و تساهل نخواهد کرد. هر مؤمنی آرزو دارد تا در برابر دشمنان دين خدا بايستد و خواري و ذلّت آن ها را به چشم ببيند. روي همين اساس است كه خداوند متعال چنین ظالمان و مکارانی را به دنیا باز مي گرداند تا آن ها را به کیفر دنیایی خود برساند تا هم مرهمی  بر دردها و کینه­ های مقدس مؤمنین باشد، و هم به ظالمان عالم نشان دهد که عقوبت فساد و تبه ­کاری خود را قبل از عالم آخرت، در همین دنیا خواهند دید. در روایات از افراد خاصی یاد شده که «معدن بدی ­ها» و مظهر همه ­ی فسادهای عالم» هستند. این افراد چنان آثار بدی از خود به جای گذاشتند که کینه­ ی آن ها در دل هر مؤمنی جای دارد و اگر کسی قلب خود را از کینه­ ی آن ها تهی بیند، در واقع باید در ایمان و صداقت خود در دوستی با خداوند شک داشته باشد. در باب کیفر این گونه افراد آمده است که حضرت بقیۀ الله آن ها را مجازات خواهند کرد و بعد از این مجازات دوباره زنده خواهند شد تا یک یک ائمه­ ی معصومین (عليهم السلام) از آن ها انتقام بگیرند. بعد از این انتقام گیری، آن ها باز هم زنده می ­شوند و هر مؤمنی یک بار از آن ها انتقام می­ گیرد و آن ها را به قتل می ­رساند.