۱) معاویۀ بن عمار می گوید: از امام صادق (علیه السلام) درخواست کردم تا دعایی برای وسعت و زیادی روزی به من تعلیم دهد

آن حضرت هم دعایی به من آموخت که برای جلب روزی چبزی بهتر از آن ندیدم

ِ اللَّهُمَ‏ ارْزُقْنِي‏ مِنْ‏ فَضْلِكَ‏ الْوَاسِعِ‏ الْحَلَالِ الطَّيِّبِ رِزْقاً وَاسِعاً حَلَالًا طَيِّباً بَلَاغاً لِلدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ صَبّاً صَبّاً هَنِيئاً مَرِيئاً مِنْ غَيْرِ كَدٍّ وَ لَا مَنٍّ مِنْ أَحَد
الکافی، ج۲، ص۵۵۰

۲) مردی از اصحاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله) مبتلا به بیماری و فقر شده بود. آن حضرت فرمودند: دعا به تو می آموزم که از بیماری و فقر نجات پیدا کنید. آن گاه فرمودند این ذکر را بگو: 

ِ تَوَكَّلْتُ‏ عَلَى‏ الْحَيِ‏ الَّذِي‏ لا يَمُوتُ‏ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لَا وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِ‏ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيرا

طولی نکشید که آن مرد نزد رسول خدا آمد و گفت که خداوند متعال، بیماری و فقر او را از بین برده است. 

الکافی، ج۲، ص۵۵۱

امام محمدباقر (علیه السلام) فرمود: برای زیاد شدن روزی، در سجده ی نمازهای واجب خود این گونه بگویید:

يَا خَيْرَ الْمَسْئُولِينَ‏ وَ يَا خَيْرَ الْمُعْطِينَ ارْزُقْنِي وَ ارْزُقْ عِيَالِي مِنْ فَضْلِكَ الْوَاسِعِ فَإِنَّكَ‏ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ‏.

الکافی، ج۲، ص۵۵۱