بسم الله الرحمن الرحیم

جلوه ای از كرامت هاي آن حضرت

۴ ـ «توسل ملا صدرا به حضرت»

صدر الدين محمد بن ابراهيم شيرازي، معروف به ملاصدرا، و صدر المتألّهين از علما و حُكَما و فلاسفه­ ی بزرگ دوره­ ی صفويّه است، او پس از مرگ پدر، از شيراز به اصفهان آمد و در آن جا از محضر درس « شيخ بهايي» و «ميرداماد»، به ادامه­ ی تحصيل پرداخت، و خود از اُعجوبه ­هاي زمان گرديد، او مدّتي از عمر خود را در روستاي كَهَك (در اطراف قم) به سر برد و به تفكرات عميق پرداخت، او مكرّر به مكه براي انجام مراسم حج و عمره رفت و سرانجام در سفر هفتم هنگام مراجعت، در سال ۱۰۵۰ هجري قمري در بصره در گذشت. دو نفر از شاگردان برجسته­ ی او به نام هاي «مُلا محسن فيض كاشاني» و «مولي عبد الرزاق لاهيجي» مُلَقَّب به فيّاض، داماد او شدند.

ملاصدرا هرگاه در مطالب علمي به مشكلات پيچيده برخورد مي ­كرد، از روستاي كَهَك به زيارت حضرت معصومه «سلام الله عليها» مي ­آمد، و با توسّل به آن بي بي دو عالَم، مشكلات علميش حل مي ­شد، و از منبع فيض مبارك حضرت معصومه «سلام الله عليها»  بهره ­مند مي­ گرديد.