بسم الله الرحمن الرحيم

برگرفته از کتاب «آیین شکوفایی» نوشته ی «احمد نباتی» مدیر سایت

عدّه ­ای بر این باورند که علّت آلوده­ شدن بچّه ­ها به گناه و فساد این است که در دوران کودکی در معرض این گناه­ ها نبوده و اکنون که به سنّ بلوغ رسیده­ اند حریصانه به دام گناه و آلودگی می ­افتند. به همین دلیل نسخه­ ی عجیب و غریبی برای کودکان خود می­ پیچند. آن ها می­ گویند کودکان خود را در معرض گناه و فساد قرار دهید تا خودشان بفهمند این کارها زشت است و نباید آن ها را انجام دهند!

این افراد می­ گویند اجازه بدهید کودکانتان در مجالس رقص و آواز شرکت کنند و فیلم­ های آنچنانی ببینند. وقتی این صحنه­ ها را در کودکی دیدند، در واقع چشم و دلشان سیر شده و با رسیدن به سن بلوغ، دیگر هیجانی برای رسیدن به این فسادها نداشته و خود به خود از گناه به دور می­ افتند! 

دوران کودکی، دوران آموزش معارف دینی به کودکان است. در این دوران، کودکان ما فطرتی پاک و گوشی شنوا دارند. از دیگر ویژگی ­های این دوران آن است که شهوت و میل جنسی به معنای خاص ندارند و با آرامش بیشتری می­ توانند راه تقوای الهی را پیدا کنند. حال اگر در تربیت دینی او کوتاهی کرده و او را در معرض این گناه­ ها قرار دهیم، چگونه ممکن است با رسیدن به سن نوجوانی و جوانی که قوای شهوانی آن ها فعال شده و در تصمیم­ گیری خود هم تا حدوی مستقل شده ­اند، این کارها را ترک کرده و به سوی عبودیت خداوند قدم بردارد؟!  

آیا هیچ عاقلی را پیدا می­ کنید که کودک خود را در معرض انواع میکروب ­ها و ویروس­ ها قرار دهد و بگوید بگذارید خودش انتخاب کند که رعایت بهداشت خوب است؟!

آیا هیچ عاقلی پیدا می­ شود که فرزندش را سر چاه قرار دهد و بگوید بگذار خودش بفهمد که افتادن در چاه خطرناک است؟!  

همین والدینی که در مورد دین کودکان خود این­گونه رفتار می­ کنند، در بسیاری از کارهای دیگر فرزندشان را محدود کرده و اگر اشتباهی انجام دادند به آن ها تذکر می ­دهند.

اگر حرف رکیکی زد، بلافاصله به او تذکر می ­دهند.

اگر آداب معاشرت را رعایت نکرد، او را آگاه می ­سازند.

اگر نسبت به خودشان بی ­احترامی کرد، در مقابل رفتار او جبهه­ گیری می­ کنند. 

این تعارض در رفتار، حاکی از آن است که علّت اصلی برای پیچیدن این نوع نسخه ­ها چیزی نیست جز بی ­اعتنایی نسبت به فرامین الهی و تقوای فرزندانشان!

همه­ ی رفتارشناس ­ها بر این باورند که در همان دوران کودکی شخصیت کودکان شکل گرفته و هر چه می­بینند و می­شنوند همانند نقشی که بر روی سنگ حک می­شود، تا آخر عمر همراهشان خواهد بود. روی همین اساس در دین مبین اسلام آمده است که وقتی فرزندتان به دنیا آمد در گوش راستش اذان بگویید و در گوش چپش اقامه. همچنین می ­فرمایند: «اگر پدر و مادر در حضور نوزاد خود عمل زناشویی انجام دهند و نوزاد آن ها را ببیند یا این­که صدایشان را بشنود، رسیدن به رستگاری برای او مشکل ­تر خواهد شد.»[۱]